مرگ یکی از بزرگترین مسائل زندگی هممونه که شاید بارها و بارها باهاش درگیر می‏شیم. بهش فکر می‏کنیم، ازش فرار می‏کنیم ، ازش می‏ترسیم یا حتی بعضیامون بهش مشتاقیم.

کاری به این ندارم که دیدگاه هرکدوممون در مورد این مسأله چیه ، حرف من با اونایی که ترس از مرگ دارن. 

ترس از مرگ خیلی چیز خوبیه ( تو روایت داریم که زنده کننده دلهاست) ولی به شرط اینکه این ترس کمکمون کنه که درست زندگی کنیم. بعضی از ما اونقدر از لحظه مرگ یا هر چیز نگران کننده دیگه ای تو زندگیمون می‏ترسیم که باعث مرگ لحظه‏های زندگیمون می‏شیم. یعنی عوض اینکه ترسمون از مردن باعث بشه بهتر زندگی کنیم و از فرصتها و لحظه لحظه‏هامون بهتر استفاده کنیم ، باعث می‏شه که همین لحظه هایی رو هم که برامون تا لحطه مردنمون باقی مونده با ترس و افسردگی هدر بدیم.

پس عوض ترس بهتره درست فکر کنیم و  با دوباره کاری و تکرار اشتباهات لحظه‏هامونو هدر ندیم . هرکارمونو با فکر انجام بدیم تا همین لحظه های باقی مونده رو از دست ندیم.

باید شجاع باشیم. خیلی وقتا باید همه چیزو شجاعانه قبول کرد. باید خودپذیر باشیم. باید اشتباهاتمونو قبول  کنیم . هیچ کدوم معصوم نیستیم. اشتباه همراه انسانه فقط نباید تکرار بشه. از گذشته درس بگیریم. برای آینده برنامه بریزیم و در حال زندگی کنیم. از آرزوهای دور و دراز هم بپرهیزیم....