سلام و خسته نباشيد.

لطفا مناظره با شيطان را بخوانيد.

با تشکر

اجازه هم مسلما ديدني نيست، ولي وقتي پي عجله ي هميشگي، دي اش را دوبار بنويسي، مي شود ديدش! باور کن!

براي آتش عشق:
چرا! لذت ها تمام مي شن، اگر به تکرار برسند!
من فکر مي کنم گاهي بايد واسه اشتباهاتمون غصه بخوريم! طعم تلخ همون غصه ست که ما رو متوجه تکرار نشدن، و درس پذيري مي کنه. و حتما پشت هر اتفاق خوب و بدي، درسي عميق، و حکمتي پنهان، نهفته ست.
از پست ها ي زندگي تون، از دوستي هاتون عقب نيفتيد ايشاا...!

براي ازل:
«ازل» واژه ي خيلي بي نهايته! دوستش دارم!
معلم دلسوز، روز اول اگه شاگرد خطاکارشو ادب نکنه، شاگردش فراموش مي کنه که خطا کرده، حتي فکر مي کنه که خطاش خيلي بي اهميته لابد! درس اوله که ياد آدم مي مونه! و اولين تنبيه! و اولين درد! ادب کردن هم در نوع خودش، کم و زياد داره. چيزي که سهم ما شد، از کلاس آفرينش، تنبيهيه که توام با تشويقه!
«جبرئيل مي ياد روي زمين، به حضرت آدم مي گه خدا توبه اش رو پذيرفته و اونو بخشيده، و وعده ي بازگشت به بهشت رو داده...» نمونه ي اين تنبيه ه! دوري از جايگاه ازلي. و تحمل اين دوري. تبعيد در زمين. و نهايتي که بسته به خود شاگرده! اگه درس بگيره و توبه کنه و تلاش کنه که برگرده...

دفعه اوله كه وبلاگ شما رو مي خونم

چرا فكر مي كنيد دنيا جايي براي ادب كردن ما آدم هاست

اما نظر من فرق مي كنه ؟ معلم دلسوز كه روز اول شاگرد ناسپاسش رو ادب نمي كنه

به نظر من دنيا رو خدا آفريد تا بتونه لحظه اي كه يكي از بند هاش مي ره معراج رو ببينه و باتمام وجودش محو تماشاي اون بشه

خدا ما رو در دنياآفريد تا در وجود معشوق ازلي نيست بشيم

اگه به دور و اطرافمون يه خورده نگاه كنيم اينجا هم رحمت و نعمت خدا بي پايانه

دروازه رحمت و بخشش خدا هميشه بازه حتي برا اون انسانهايي كه به قول شما بايد ساقط بشن هر توپي كه به طرف اون بره دست خالي برنمي گرده

صد بار اگر توبه نمودي هزار بار ديگه هم وقت داري/ بيا طرف من

بحث کوتاهي نيست، و جاي بحث خيلي بيشتري هم داره.
اجازه مي ديدي، مفصل تر، بعد از امتحانام صحبت کنيم؟

تنها ...

ما ادم ها كه هيچ وقت از لذت هامون سير نمي شيم ...

دقيقا همينه ... به جاي غصه خوردن به خاطر اشتباهاتمون بايستي ببينيم چي بايد ازش مي فهميديم ...

همش دو تا پست عقب افتادم ها ...

يا علي