براي آتش عشق:
چرا! لذت ها تمام مي شن، اگر به تکرار برسند!
من فکر مي کنم گاهي بايد واسه اشتباهاتمون غصه بخوريم! طعم تلخ همون غصه ست که ما رو متوجه تکرار نشدن، و درس پذيري مي کنه. و حتما پشت هر اتفاق خوب و بدي، درسي عميق، و حکمتي پنهان، نهفته ست.
از پست ها ي زندگي تون، از دوستي هاتون عقب نيفتيد ايشاا...!

براي ازل:
«ازل» واژه ي خيلي بي نهايته! دوستش دارم!
معلم دلسوز، روز اول اگه شاگرد خطاکارشو ادب نکنه، شاگردش فراموش مي کنه که خطا کرده، حتي فکر مي کنه که خطاش خيلي بي اهميته لابد! درس اوله که ياد آدم مي مونه! و اولين تنبيه! و اولين درد! ادب کردن هم در نوع خودش، کم و زياد داره. چيزي که سهم ما شد، از کلاس آفرينش، تنبيهيه که توام با تشويقه!
«جبرئيل مي ياد روي زمين، به حضرت آدم مي گه خدا توبه اش رو پذيرفته و اونو بخشيده، و وعده ي بازگشت به بهشت رو داده...» نمونه ي اين تنبيه ه! دوري از جايگاه ازلي. و تحمل اين دوري. تبعيد در زمين. و نهايتي که بسته به خود شاگرده! اگه درس بگيره و توبه کنه و تلاش کنه که برگرده...