دوش چه خورده‏ای دلا؟ راست بگو نهان مکن             
چون خمشان بی‏گنه روی بر آسمان مکن

باده خاص خورده‏ای ، نُقل خلاص خورده‏ای                   
بوی شراب می زند ، خربزه در دهان مکن

روز الست جان تو ، خورد میی ز خوان تو                      
خواجه لامکان تویی ، بندگی مکان مکن

دوش شراب ریختی ، وز بر ما گریختی                         
بار دگر گرفتمت ، بار دگر چنان مکن

من همگی تراستم ، مست می وفاستم                          
با تو چو تیر راستم ،‏ تیر مرا کمان مکن

ای دل پاره پاره‏ام ، دیدن اوست چاره‏ام                     
اوست پناه و پشت من ، تکیه بر این جهان مکن

ای همه خلق نای تو ، پر شده از نوای تو                      
گر نه سماع باره‏ای ، دست به نای جان مکن

نفخ نَفَختُ کرده‏ای ، در همه دردمیده‏ای                       
چون دم توست جان نی ، بی نیِ ما فغان مکن

کار دلم به جان رسد ، کارد به استخوان رسد                
ناله کنم ، بگویدم ، دم مزن و بیان مکن

ناله مکن که تا که من ، ناله کنم برای تو                       
گرگ تویی ، شبان منم ، خویش چو من شبان مکن

هر بن بامداد تو ، جانب ما کشی سبو                            
کای تو بدیده روی من ، روی به این و آن مکن

شیر چشید موسی از ، مادر خویش ناشتا                       
گفت که مادرت منم ، میل به دایگان مکن

باده بپوش مات شو ، جمله تن حیات شو                       
باده چون عقیق بین ، یاد عقیق کان مکن

باده عام از برون ، باده عارف از درون                           
بوی دهان بیان کند ، تو به زبان بیان مکن

از تبریز ، شمس دین ، می رسدم چو ماه نو                   
چشم سوی چراغ کن ، سوی چراغدان مکن

خواستم بیت های عالی‏ش رو بولد کنم دیدم نمی‏شه هیچ بیتی رو بولد نکرد دیگه هرطور خودن حال می‏کنی بخونش...